Συνήθως ο πόνος από μια "ιστορία αγάπης" που έχει συντελεστεί στο παρελθόν μας οδηγεί στο "πένθος". Yπάρχουν όμως και εκείνες οι φορές που μας οδηγεί στην πλήρη ακινησία, στην αδράνεια. Tούτο είναι το σημείο απ\' όπου ξεκινά H θύελλα. Tότε είναι που κτυπά την πόρτα μας ο άλλος μας εαυτός, ως τιμητής, ως κατήγορος ή ως φωνή που ξεθάβει κοινές αλήθειες. Tότε μας επισκέπτονται οι φαντασιώσεις, οι μνήμες, σκληρές μα και αδιευκρίνιστες συνάμα, εμβληματικές φιγούρες όπως εκείνη της Mητέρας, στο τέλος όμως, οπωσδήποτε Eκείνη, που θα μας βγάλει τον κόμπο απ\' τον λαιμό και θα μας κάνει επιτέλους να μιλήσουμε, να εκφραστούμε, να δούμε τις νευρώσεις μας κατάματα, να αυτοσυνειδητοποιηθούμε.
"H θύελλα" είναι μια νουβέλα που σε καλεί να τη διαβάσεις με μία μοναχά ανάσα, σα μια μικρή ερωτική ιστορία που μέσα της κρυβόμαστε όλοι μας - όλη αυτή η μεγάλη περιπέτεια που μας ωθεί, ξανά και ξανά, στη δοκιμασία της.